ໃນ Memoriam

ນາງຢືນຢູ່ໃນເງົາ. ເບິ່ງ.
ການສັງເກດເບິ່ງວ່າຄົນ ດຳ ດຳ ໃຊ້ເວລາລົມຫາຍໃຈສຸດທ້າຍພາຍໃຕ້ຫົວເຂົ່າຂອງຜູ້ຊາຍຜູ້ທີ່ສາບານເພື່ອປົກປ້ອງແລະຮັບໃຊ້ຊຸມຊົນຂອງລາວ.
ຊາຍ ດຳ ອີກຄົນ ໜຶ່ງ ຖືກ ຕຳ ຫຼວດຍິງຕາຍ.
ຊີວິດອີກອັນ ໜຶ່ງ. ລູກຂອງແມ່ອີກຄົນ ໜຶ່ງ ໄດ້ເອົາໄປ.

ນາງຢູ່ໃນເງົາເພາະວ່ານາງບໍ່ສາມາດຍ້າຍອອກໄປໄດ້.
ມັນຮູ້ສຶກຄືກັບວ່ານາງຢູ່ໃນດິນຊາຍໄວ.
ນາງບໍ່ສາມາດເຂົ້າໃຈຄວາມບໍ່ຍຸຕິ ທຳ ໄດ້.
ນາງບໍ່ເຄີຍມີຊີວິດຢູ່ໃນໂລກນີ້.

ນີ້ແມ່ນໂລກທີ່ນາງອາໃສຢູ່.
ເບິ່ງພຽງພໍ.
ນາງຮູ້ສຶກວ່າຕ້ອງການປ່ຽນແປງ.
ນາງຮູ້ສຶກໂທຫາການກະ ທຳ.
ເພື່ອກ້າວອອກຈາກເງົາ.
ມັນບໍ່ມີເວລາທີ່ຈະເບິ່ງອີກຕໍ່ໄປ.
ມັນເປັນເວລາທີ່ຈະເຮັດ.

ມັນເຖິງເວລາທີ່ຈະສາມັກຄີ ...
backyards ຂອງພວກເຮົາ.
ຄຸ້ມບ້ານຂອງພວກເຮົາ.
ຊຸມຊົນຂອງພວກເຮົາ.
ລັດແລະປະເທດຊາດຂອງພວກເຮົາ.

ມັນເຖິງເວລາທີ່ຈະອອກມາຈາກເງົາ.
ມັນເຖິງເວລາແລ້ວ ສຳ ລັບການປ່ຽນແປງ; ສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ເຊິ່ງກັນແລະກັນ.
ມັນເຖິງເວລາທີ່ຈະເຕົ້າໂຮມມະນຸດຊາດ.