ມັນເປັນເດືອນທີ່ມີຄວາມຂັດແຍ້ງກັບຄຸນນະພາບນ້ໍາໃນໄອໂອວາ. ໃນຕົ້ນເດືອນມີນາ Des Moines Water Works (DMWW) ປະກາດ ວ່າບໍລິການສາທາລະນະຈະຍື່ນຟ້ອງລັດຖະບານກາງຕໍ່ສາມເຂດຊົນນະບົດໃນພາກເຫນືອຂອງປະເທດໄອໂອວາເພື່ອການສັ່ນສະເທືອນ nitrate.
ຊາວເມືອງ Des Moines ແລະບັນດາຕົວເມືອງໃກ້ຄຽງອື່ນໆໄດ້ຮັບນ້ໍາປະປາທີ່ມາຈາກແມ່ນ້ໍາ Raccoon ແລະ Des Moines. ນ້ໍາດື່ມແມ່ນໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໂດຍລັດຖະບານທີ່ມີຫນ້ອຍກວ່າ 10 ສ່ວນຕໍ່ລ້ານ (ppm) ຂອງ nitrates, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຍ້ອນວ່າລະດັບໄນໂຕຣຕິນທີ່ສູງຂຶ້ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດໂຣກລູກບາດແຜຮ້າຍແຮງໃນເດັກນ້ອຍ. DMWW ມັກຈະໄດ້ຮັບນ້ໍາສູງກວ່າ 10 ppm ຈາກແຫຼ່ງນ້ໍາຂອງມັນ, ແລະມົນລະພິດນີ້ແມ່ນສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຜົນຜະລິດຝຸ່ນໄນໂຕຣເຈນແລະຝຸ່ນທີ່ນໍາໃຊ້ກັບຂົງເຂດຟາມໃນພາກຕາເວັນຕົກສຽງເຫນືອຂອງໄອໂອວາ.
ນີ້ບໍ່ແມ່ນຄວາມກັງວົນໃຫມ່; ລະດັບ nitrate ສູງໄດ້ທ້າທາຍ DMWW ສໍາລັບທົດສະວັດ. ບໍລິໂພກໄດ້ສ້າງສະຖານທີ່ໂຍກຍ້າຍນໍ້າໄນໂຕຣເຈນ 3.7 ລ້ານໂດລາໃນປີ 1991 ແລະມັນມີຄ່າໃຊ້ຈ່າຍປະມານ 7,000 ໂດລາຕໍ່ມື້ເພື່ອເຮັດວຽກໃນເວລາທີ່ລະດັບ nitrate ຕ້ອງຫຼຸດລົງ. ເຂົ້າໃຈດີ, ເຈົ້າຫນ້າທີ່ DMWW ແລະ Des Moines ຜູ້ບໍລິໂພກນ້ໍາບໍ່ໄດ້ຍິນດີທີ່ວ່າພວກເຂົາຈະຖືກຮັບຜິດຊອບກັບຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການລົບລ້າງການກະສິກໍາກະສິກໍາ. ນີ້ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຊັດເຈນ ໃນສະມາຄົມ Des Moines ສະຫມັກສະມາຊິກ Iowa ທີ່ພົບເຫັນ 63% ຂອງ Iowans ທີ່ສະຫນັບສະຫນູນກົດຫມາຍ DMWW.
ກ່ຽວກັບດ້ານຂ້າງ, ແລະເຂົ້າໃຈໄດ້ເທົ່າທຽມກັນ, ຊາວກະສິກອນໄອໂອວາມີຄວາມຮູ້ສຶກ persecuted unfairly ສໍາລັບການປະຕິບັດຕາມການປະຕິບັດການປູກຝັງທີ່ຖືກສ້າງຂຶ້ນຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ຊາວກະສິກອນແລະຊາວກະສິກອນສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຢູ່ພາກຕາເວັນຕົກສຽງເຫນືອຂອງລັດໄອໂອວາ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຜູ້ນໍາພາ, ນັກວິຊາການ, ນັກວິຊາການ, ນັກວິຊາການ. ນອກຈາກນັ້ນ, ນະໂຍບາຍການກະສິກໍາຂອງລັດຖະບານຍັງມີສິ່ງຈໍາກັດດ້ານເສດຖະກິດຈໍານວນຫນຶ່ງສໍາລັບຊາວກະສິກອນເພື່ອປູກພືດສິນຄ້າເຊັ່ນ: ສາລີ, ຖົ່ວເຫຼືອງ, ເຂົ້າ, ເຂົ້າແລະຝ້າຍ. ຊາວກະສິກອນສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນສອດຄ່ອງກັບກົດລະບຽບແລະກົດລະບຽບກ່ຽວກັບການນໍາໃຊ້ໄນໂຕຣເຈນ, ແຕ່ຜົນໄດ້ຮັບລວມທັງແມ່ນອົງການນ້ໍາທີ່ມີນ້ໍາຫນັກເກີນມາດຕະຖານນ້ໍາ.
ກົດຫມາຍວ່າດ້ວຍການລົງທືນແມ່ນກົດຫມາຍວ່າດ້ວຍນ້ໍາສະອາດຖືກນໍາໃຊ້ກັບລະບົບການລະບາຍນ້ໍາກະສິກໍາ. ແຫຼ່ງນ້ໍາຈຸດທີ່ສາມາດສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່ານ້ໍາປະປາໄຫຼຈາກທໍ່ຂອງໂຮງງານເຂົ້າໄປໃນນ້ໍາ, ຕ້ອງມີໃບອະນຸຍາດແລະຕ້ອງມີມາດຕະຖານທີ່ມີຄຸນນະພາບນ້ໍາຂອງລັດຖະບານກາງ. ການປ່ອຍນ້ໍາຖ້ວມກະສິກໍາແມ່ນຍົກເວັ້ນເງື່ອນໄຂນີ້. ບັນຫາດັ່ງກ່າວໄດ້ຮັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ເນື່ອງຈາກວ່າລະບົບການໂຍກຍ້າຍກະເບື້ອງລວບລວມນ້ໍາໃຕ້ເຂດກະສິກໍາແລະປະສົມນ້ໍາເຂົ້າໄປໃນທໍ່, ເຊິ່ງ DMWW ໂຕ້ຖຽງແມ່ນ "ນໍ້າໃຕ້ດິນທີ່ຂາດສານອາຫານ" ແລະບໍ່ແມ່ນລົມພາຍຸ. ອາຈານ Neil Hamilton ຈາກສູນກົດ ໝາຍ ດ້ານກະສິ ກຳ ຂອງມະຫາວິທະຍາໄລ Drake ໃຫ້ບົດສະຫຼຸບທີ່ດີເລີດກ່ຽວກັບບັນຫາກົດ ໝາຍ ທີ່ ສຳ ຄັນໃນຂໍ້ຂັດແຍ້ງ, ໂດຍສະຫຼຸບວ່ານ້ ຳ ຂອງລັດໄອໂອວາຈະບໍ່ສະອາດເວັ້ນເສຍແຕ່ວ່າເຈົ້າຂອງທີ່ດິນເອົາຄວາມຮັບຜິດຊອບສ່ວນບຸກຄົນ ສຳ ລັບການປະກອບສ່ວນຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ຄວາມຮູ້ສຶກໂດຍລວມຈາກກຸ່ມຊາວກະສິກອນແລະກຸ່ມສິ່ງແວດລ້ອມແມ່ນຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ຫນ້າເສົ້າໃຈທີ່ສະຖານະການຕ້ອງມີການດໍາເນີນຄະດີ. ກຸ່ມກະສິກໍາໄດ້ສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ຊາວກະສິກອນລວມເອົາການປະຕິບັດການອະນຸລັກເພື່ອປົກປັກຮັກສາຄຸນນະພາບນ້ໍາ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ Iowa Soybean Associationທີ່ຢູ່ ແຕ່ຄວາມຄືບຫນ້າທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມກົດດັນຈາກຄົນຂັບອື່ນໆເຊັ່ນການຂະຫຍາຍຕົວຂອງການຜະລິດສາລີໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້. ການປະທ້ວງນີ້ກໍາລັງບັງຄັບໃຫ້ມີການສົນທະນາທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກບາງຢ່າງກ່ຽວກັບນ້ໍາ Iowa ແລະພາລະບົດບາດທີ່ມີແຮງຈູງໃຈແລະກົດລະບຽບໃນການແກ້ໄຂບັນຫາ.
