Ang Demokrasya ay Umunlad sa Sibiko Space

Bakit Dapat Maging Priyoridad Bawat Taon ang Pagpapalakas ng Demokratikong Paglahok

Ang demokrasya ng Amerika ay hindi gaanong mas matanda kaysa sa akin. Ipinanganak ako noong 1972 sa Detroit, wala pang isang dekada pagkatapos ng mga sipi ng Civil Rights and Voting Rights Acts, na nagpalawak ng kalayaan sa milyun-milyong mamamayan halos dalawang siglo pagkatapos ng paglagda sa Deklarasyon ng Kalayaan. Kaya, sa totoong kahulugan, ang ating bansa ay naging isang gumaganang demokrasya lamang sa loob ng halos 60 taon.

Ang ating demokrasya ay hindi maiiwasan o garantisado. Nangangailangan ito ng ating pangangalaga, pagtatanggol, at patuloy na paghahangad ng isang “mas perpektong pagsasama.” Tayo, ang mga tao, ang nagpapalakas at nag-iingat sa institusyon, at hindi natin basta-basta ang responsibilidad na ito.

Marami tayong narinig at patuloy na maririnig tungkol sa demokrasya hanggang sa Nobyembre 5, at habang ang mga karapatan sa pagboto at paggalang sa malaya at patas na halalan ay mahalaga, ang demokrasya ay higit pa sa pagpapakita upang bumoto kada apat na taon. Higit pa ito sa mga botohan at punditry. Ito ay higit pa sa mga panalo sa patakaran.

Ang puso ng demokrasya ay ang mga tao, ang pulso nito ay ang mga civic space na nag-uugnay sa atin, at ang kalusugan nito ay nangangailangan sa atin na muling pasiglahin ang ating bansa upang makita at pahalagahan ang halaga at dignidad ng isa't isa, kabilang ang sa pamamagitan ng ating mga pagkakaiba, upang ang lahat ay kabilang at ganap na makilahok sa pinapanatili ang ating salawikain na "bahay" na hindi nahahati at sama-samang tibok ng puso.

Bilang presidente ng McKnight Foundation na nakabase sa Minnesota, nakita ko ang demokrasya sa mga tao at ang mga paggalaw na nagbabago ng kapangyarihan, kaya naman namumuhunan ang aming pundasyon sa mga organisasyong nagtatrabaho upang palakasin ang demokratikong partisipasyon.

Kabilang dito ang mga organisasyong tulad ng ISAIAH at Unidos MN na tumulong sa pagbuo ng isang kilusang pinapagana ng mga tao sa mga interes sa loob ng isang dekada na nagresulta sa 2023 na sesyon ng pambatasan ng Minnesota pagiging isa sa mga pinakakinahinatnan sa kamakailang kasaysayan. Sa mahigit 74 na panukalang batas na naipasa, mula sa pagpapalawak ng mga karapatan sa pagboto hanggang sa pagtiyak na mas maraming tao ang may matatag na tirahan hanggang sa pagpaparami ng mga trabaho at yaman ng komunidad sa pamamagitan ng malinis na pamumuhunan sa enerhiya, nagkaroon ng throughline ng mga solusyon sa patakaran na ginagawang mas magandang lugar ang Minnesota para sa lahat ng residente.

Nangyari lamang ang mga resultang ito dahil sa pagsusumikap at dedikasyon ng mga taong nagtatrabaho taon-taon, sa kabila ng mga pagbabago sa pulitika sa elektoral, upang bumuo at palakasin ang mga kilusan na naging katotohanan. At pinapataas lamang nila ang pananampalataya sa demokrasya sa pamamagitan ng paghahatid ng mga nasasalat na benepisyo na makikita, mararamdaman, at maaasahan ng mga tao.

Una kong naranasan ang sarili kong civic awakening sa pamamagitan ng aking lola, isang aktibista sa kapitbahayan, o ang ilan ay magsasabing isang busybody. Noong bata pa ako, naaalala kong tumingin ako sa isang lote na puno ng basura sa kabilang kalye at sumisigaw na dapat may maglinis nito. Mabilis siyang tumugon, “well, you are somebody,” na naging mantra kong gumagabay sa akin na gawin ang lahat ng aking makakaya sa aking buhay upang mapabuti ang buhay ng iba.

Ngayon, tayo ang mga tinawag na tumindig at ipagtanggol ang ating demokrasya—hindi na tayo makapaghintay na gawin ito ng sinuman para sa atin—at nangangailangan iyon ng pagpapalakas ng ating lipunang sibil.

"Ang mga sibiko na espasyo ng ating bansa ay kasinglawak at magkakaibang gaya ng bansa mismo at ang pagpapanatiling matatag ay mahalaga sa pagpapanatili ng ating demokrasya."– TONYA ALLEN

Kung ang "demokrasya ay namatay sa kadiliman," kung gayon ito ay umunlad sa sibiko na espasyo. Doon tayo nagtitipon para magputolputol ng tinapay at makahanap ng kahulugan sa pamilya at mga kapitbahay. Dito natin ipinapahayag ang ating sarili at nakahanap ng suporta sa mga pormal at impormal na network na tumutulong sa atin na mag-navigate sa mabuti at mahihirap na panahon. Dito tayo tinatawag sa mas mataas na responsibilidad para sa ating unyon, bilang mga pinuno man ng korporasyon, pananampalataya, o komunidad. Ito ay sa mga paraan na tayo ay nagdedebate, nagpoprotesta, at nag-oorganisa, na naghahatid ng mga kawalang-katarungan at pinaninindigan ang kapangyarihan, para mas maraming tao ang makakaranas ng kabuuan ng pangako ng bansang ito. Ang mga puwang ng sibiko ng ating bansa ay kasinglawak at magkakaibang gaya ng bansa mismo at ang pagpapanatiling matatag ay mahalaga sa pagpapanatili ng ating demokrasya.

Gayunpaman, may mga patuloy na magkakasamang pagtatangka na lansagin ang mga sibiko at lipunan ng ating bansa na nagpapaalala sa mga taktika na ginagamit sa buong mundo upang bigyang daan ang mga awtoritaryan na rehimen. Sa isang papel na dapat basahin, si Rachel Kleinfeld kasama ang Carnegie Endowment for International Peace ay nagtatampok sa mga nakababahala na uso ng mga aktor na “sistematikong ginagamit ang mga anyo ng kapangyarihan na mayroon sila—pampamahalaan, legal, retorika, o marahas na puwersa—upang durugin ang espasyo para sa pampublikong talakayan ng mga aktibidad at mga ideyang hindi akma sa kanilang ideolohiya.”

Dapat nating mahigpit na itulak ang mga pagtatangka na higpitan ang pagpapahayag ng sibiko o pahinain ang ating lipunang sibil. Maraming paraan para gawin ito, kabilang ang pagpapalakas ng pamamahayag bilang isang kritikal na "fourth estate" ng ating demokrasya, at pagsuporta sa mga artista at tagapagdala ng kultura na tumutulong sa atin na makita ang isang mas makatarungan, masagana, at malikhaing kinabukasan. Para sa kadahilanang ito, ipinagmamalaki ng McKnight na suportahan ang mga pagsisikap na palakasin ang lokal na pamamahayag, kabilang ang sa pamamagitan ng Pindutin ang Pasulong.

Ipinagmamalaki din namin na nasa komunidad kami at kinikilala ang mga makapangyarihang artista tulad Ricardo Levins Morales, na bumuo ng isang karera gamit ang sining upang magbigay ng inspirasyon sa pagkakaisa, pagpapagaling, at katatagan. Nangangahulugan din ito ng pagpapalakas ng mga puwang kung saan nakakahanap tayo ng mga koneksyon, nakabahaging halaga, at tulay sa mga divide. Gusto ng mga partner namin Optimist ng Proyekto at Sining ng bukid ay nagpapakita kung paano ang iminumungkahi ng ilan na imposible ay talagang posible kapag lumikha tayo ng espasyo upang magsama-sama, magbahagi sa mga pagkakaiba, at makinig "upang mas maunawaan kung sino tayo, kung ano ang ating minamahal, kung ano ang ating kinatatakutan, at kung ano ang kailangan natin mula sa isa't isa. .”

Ito ay humantong sa akin sa aking huling punto na ang kalusugan ng ating demokrasya ay nangangailangan sa amin na makisali sa mga pagkakaiba at kilalanin ang halaga at dignidad ng bawat isa, kahit na sa pamamagitan ng hindi pagkakasundo. Sa kabila ng mga salaysay ng nakabaon na dibisyon at polariseysyon, dapat nating muling pagtibayin ang lipunang Amerikano bilang isang kapaligirang nagpapagana na nagtitiyak na ang lahat ay nabibilang, kung saan kinikilala natin ang mga pagkakaiba ng ating mga kapitbahay bilang mga ari-arian na nagpapalakas sa atin, at kung saan pinahahalagahan natin ang ating pagtutulungan at ang ating indibidwal na kalayaan.

Tinawag ito ni Dr. Martin Luther King, Jr. na "hindi matatakasan na network ng mutuality," ipinahayag ni Fannie Lou Hamer, "kapag pinalaya ko ang aking sarili, pinalaya ko ang iba," at sinabi ng yumaong Senador ng US na si Paul Wellstone, isang minamahal na pinuno ng Minnesota, " lahat tayo ay gumagawa ng mas mahusay kapag lahat tayo ay gumagawa ng mas mahusay. Uunlad ang Amerika kapag may pagkakataon ang lahat na umunlad, dahil ang pagsasama ay nagpapalaki ng pagkakataon at paglago, kaya may higit pa para sa lahat, partikular na sa mga kasaysayan na pinakamalayo sa pag-access sa pangako ng ating bansa.

Sa aking bagong estadong tahanan ng Minnesota, lalo naming tinatanggap ang mga tao mula sa maraming iba't ibang komunidad, kabilang ang Somali, Hmong, Guatemalan, at Trans. Dumating sila para sa iba't ibang dahilan-kadalasan sa paghahangad ng mga kalayaan at mga pagkakataong ipinagkait sa ibang lugar. Ito ay isang lugar kung saan ang isang batang babaeng Somali na nandayuhan dito ay maaaring mahalal sa Kongreso, at kung saan ang anak ng mga refugee ay maaaring kumatawan sa kanyang bansa at makakuha ng gintong medalya bilang unang Hmong American Olympian. Ito ang pangako ng demokrasya ng Amerika na natupad.

Anuman ang kinalabasan noong Nobyembre, dapat magpatuloy ang ating gawain upang maisakatuparan ang pangakong ito. Ang marupok na kalikasan ng ating demokrasya ay naipahayag na dati kung saan inilarawan ito ni Ben Franklin bilang isang "isang Republika, kung maaari mong panatilihin ito," at binalaan ni Thomas Jefferson na "ang presyo ng kalayaan ay pagbabantay." Gayunpaman, ang makata na si Amanda Gorman ay nagbibigay sa atin ng pag-asa na "habang ang demokrasya ay maaaring pana-panahong maantala, hindi ito maaaring permanenteng talunin."

Ang mga salitang iyon, kapwa sa pag-iingat at pag-asa na kinakatawan nila, ay tumatawag sa atin na kumilos. Tayo ang mga taong kukuha ng mantle ng "Mahusay na Eksperimento na ito" at matiyak na mapapanatili at mapapalawak natin ang pangako nito para sa mga susunod na henerasyon.