National Center for Family Philanthropy (NCFP), na nag-aalok mapagkukunan at gabay para sa mga miyembrong naghahanap upang mapabilis ang mga solusyon sa pagbabago ng klima, kamakailan ay nakipag-usap kay Noa Staryk, board chair sa McKnight Foundation, upang matuto nang higit pa tungkol sa aming diskarte sa pagkakawanggawa ng klima. Mula sa pagbibigay hanggang sa mga diskarte sa pamumuhunan, nagbibigay si Noa ng matalas na insight at inspirasyon para sa iba pang mga funder na gustong sumali sa kilusan. Ang panayam na ito ay orihinal na nai-publish ng NCFP at muling inilimbag dito nang may buong pahintulot.
"Mga sampung taon na ang nakalilipas, ang pagbabago ng klima ay lumitaw bilang isa sa pinakamalalim na isyu sa ating buhay. Napagtanto namin na ang oras upang kumilos ay ngayon, hindi lamang para sa amin, kundi para sa mga susunod na henerasyon.– NOA STARYK, BOARD CHAIR
NCFP: Maaari mo bang sabihin sa akin ang tungkol sa McKnight at ang iyong background sa Foundation?
Noa: Ang McKnight Foundation ay itinatag noong 1953 ng aking mga lolo't lola na sina William at Maude McKnight. Noong 1974, ang aking lola na si Virginia McKnight Binger ang nanguna. Sa loob ng maraming taon, binubuo ng pamilya ang lupon at naganap ang mga pagpupulong sa hapag kainan ng aking lolo't lola. Sa ubod ng pagkakakilanlan ng aming pamilya ay lubos na nagmamalasakit sa mga isyung nakakaapekto sa mga komunidad ng Minnesota, at maraming natutunan ang aming henerasyon sa pamamagitan ng osmosis sa paglipas ng mga taon. Habang papalapit kami sa aming ika-70 anibersaryo sa susunod na taon, iniisip ko na kami ay masuwerte na nagsimula ang McKnight Foundation sa ganoong paraan, dahil nakatulong ito sa aming panatilihing sentro ng aming misyon ang mga pangangailangan ng komunidad habang umuunlad ang aming mga programa at habang pinalaki namin ang aming mga asset, kawani, at potensyal para sa epekto.
NCFP: Ano ang nag-udyok kay McKnight na magsimulang suportahan ang mga pagsusumikap sa klima, at paano iyon lumago sa paglipas ng mga taon?
Noa: Sinimulan namin ang aming gawaing malinis na enerhiya noong 1994, sa parehong taon na itinayo ang unang wind farm sa Buffalo Ridge sa Minnesota. Noong panahong iyon, ang pagbabago ng klima ay hindi kahit isang termino na ginagamit namin, ngunit alam namin na ang maraming planta ng karbon sa Midwest ay naglalagay sa amin sa gitna ng mga problema sa klima at polusyon ng America. Alam din namin na may mga hindi kapani-paniwalang pagkakataon sa pagpapaunlad ng ekonomiya na may nababagong enerhiya. Nagsimula kami sa maliit sa Minnesota at dahan-dahang pinalaki ang aming pondo sa pamamagitan ng pakikipagtulungan sa Energy Foundation.
Mga sampung taon na ang nakalilipas, ang pagbabago ng klima ay lumitaw bilang isa sa pinakamalalim na isyu sa ating buhay. Napagtanto namin na ang oras upang kumilos ay ngayon, hindi lamang para sa amin, kundi para sa mga susunod na henerasyon. Dahil kami ay isang place-based funder, nagsimula kaming lumikha ng sarili naming portfolio para labanan ang pagbabago ng klima sa Upper Midwest. Pinalawak namin sa mas maraming estado at ginawang pormal ang aming Programa para sa Klima at Enerhiya ng Midwest noong 2015 sa pagkuha ng isang dedikadong program director at team. Ngayon, ipinagmamalaki naming suportahan ang isang network ng higit sa 100 grantees, marami sa intersection ng klima at equity, sa isang lalong magkakaibang Midwest.
NCFP: Maaari mo bang sabihin ng kaunti pa tungkol sa kung bakit ang Midwest ay isang mahalagang lugar upang gawin ang gawaing ito?
Noa: Una, ang Midwest ay nasa gitna ng bansa—parehong heograpikal at pulitikal—at may ganitong pakiramdam na kung malulutas natin ang klima dito, magagawa natin ito kahit saan. Pangalawa, kung ang Midwest ay isang bansa, ito ang magiging ikalimang pinakamalaking emitter ng carbon pollution sa mundo, sa pagitan ng Russia at Japan, kaya marami pa ring pag-unlad na gagawin dito. Ngunit ang Ang Midwest ay nasa puso rin ng mga solusyon sa klima ng America at ang mabilis nating pagpapalawak ng malinis na ekonomiya ng enerhiya. Ano ang ibig kong sabihin doon? Ipinasa ng Illinois ang Clean Energy Jobs Act noong nakaraang taon, ang pinakapantay na patakaran sa uri nito sa bansa. Ang Iowa ay nakakakuha ng mas malaking bahagi ng kanilang kuryente mula sa lakas ng hangin kaysa sa anumang ibang estado. Ang Minnesota ay isang pambansang pinuno sa kahusayan ng enerhiya taon-taon at tahanan ng isa sa pinakamalaking solar program ng komunidad sa bansa. Ang Michigan ay mabilis na nagiging punong-tanggapan ng produksyon ng sasakyang de-kuryente ng Amerika. At ang Ohio ay gumagawa ng mga solar panel, wind turbine, mahusay na kagamitan, baterya, at semiconductor na kailangan natin upang makabuo ng ekonomiyang walang carbon. Hindi ko talaga ma-overstate ang kahalagahan ng Midwest.
NCFP: Noong 2019 pinili ng lupon ng McKnight na itaas ang krisis sa klima at pagkakapantay-pantay ng lahi bilang dalawa sa mga pinakaapurahang hamon ng lipunan. Bakit ito naging isang mahalagang desisyon na dapat gawin ngayon?
Noa: Alam naming may kahanga-hangang gawain na nangyayari at nagkakaroon kami ng epekto sa maraming larangan, ngunit minsan mahirap malaman kung talagang ginagalaw namin ang karayom. Hinahangad namin ang higit na kalinawan sa aming layunin sa loob ng mahabang panahon, at noong 2019 iyon ang pokus ay lumitaw sa klima at katarungan. Kung titingnan mo ang mga istatistika, hindi maganda ang takbo ng Minnesota bilang isang estado—nakakaalarma at hindi katanggap-tanggap ang aming mga pagkakaiba sa lahi. At ang krisis sa klima ay nagiging mas nakakatakot at apurahan. Nagpasya kaming doblehin ang aming pangako sa pagpopondo sa klima sa $32 milyon bawat taon, at magsimula ng bago Vibrant & Equitable Communities programa na may $32 milyon sa isang taon na nakatuon sa pagbuo ng isang masiglang kinabukasan para sa lahat ng Minnesotans na may magkabahaging kapangyarihan, kasaganaan, at pakikilahok. Sa pagbabagong ito, kinilala ni McKnight na ang paglutas sa krisis sa klima ay nangangailangan ng isang malusog na demokrasya na nakabatay sa katarungang panlahi at pang-ekonomiya.
NCFP: Ang isa sa iba pang paraan na nangunguna si McKnight sa klima ay sa pamamagitan ng iyong mga pamumuhunan. Maaari mo bang ibahagi kung ano ang kinakailangan upang mas maiayon ang iyong endowment sa iyong misyon?
Noa: Noong 2013, lubos na nadama ng presidente at board investment committee ng McKnight na kailangan naming galugarin ang mga umuusbong na pagkakataon para sa mga pamumuhunang nauugnay sa misyon. Napakalaki ng pakiramdam na ang ating endowment ay maaaring makagawa ng higit na kabutihan sa mundo. Kinuha namin si Elizabeth McGeveran, na naging makabago sa kanyang diskarte sa pagtatatag at pagpapalago ng aming programa sa pamumuhunan ng epekto, lalo na ang mga pamumuhunan na kailangan upang makabuo ng isang ekonomiyang angkop sa klima.
Noong 2014, nagtakda kami ng target na mamuhunan ng $200 milyon—halos 10% ng endowment—sa mga pamumuhunang nakahanay sa misyon. Ngayon, mahigit sa 40% ng aming $3 bilyong endowment ang may ilang pagkakahanay sa misyon, at ang mga pamumuhunan sa epekto ay walang limitasyon, na may $500 milyon na nakatuon sa mga solusyon sa klima lamang.
Noong nakaraang tag-araw, habang lahat tayo ay humihinga sa usok ng napakalaking apoy at nakikita mismo kung paano naaapektuhan ang mga komunidad ng mga kalamidad na nauugnay sa klima, inimbitahan ang lupon na isaalang-alang ang paghabol sa isang netong zero endowment bago ang 2050—isang pagsisikap na saliksikin ang natitira nating pamumuhunan at alisin ang epekto nito na nakakapinsala sa klima. Ito ay isang madaling desisyon, at walang downside. Parang natural na extension ng nasimulan na namin, isang mahalagang susunod na hakbang sa aming trabaho sa pamumuhunan.
"Naniniwala ako na ang matamis na lugar para sa pagkakawanggawa ay ang magbigay ng mga nababaluktot na dolyar na kailangan para makipagsapalaran at sumubok ng bago. Ito ay isang napakahalagang papel na dapat nating gampanan sa mga pag-uusap tungkol sa klima, kung anong mga lever ang maaari nating i-activate, at kung anong mga partnership ang maaari nating iangat sa mga sektor."– NOA STARYK, BOARD CHAIR
NCFP: Mayroon ka bang anumang payo para sa iba pang mga pundasyon na nagsisimula o nagpapalawak ng kanilang suporta para sa klima?
Noa: Ang pagsisimula ng bago ay palaging nakakatakot, ngunit kung mayroong anumang isyu na dapat mong gawin kaagad nang walang pag-aalinlangan, ito ay pagbabago ng klima. Siguraduhin nating wala tayong pinagsisisihan na lumingon, na ginawa natin ang lahat ng ating makakaya. Kailangan nating magdala ng mas maraming tao sa gawaing ito, gumawa ng higit pa, at kumilos nang mas mabilis—ngayon. Ang klima ay tunay na isang sama-samang isyu, at ang mga solusyon ay nangangailangan ng sama-samang pagkilos—kailangan natin ng lahat ng mapagkukunan, pinakamahusay na pag-iisip, at sama-samang pagsisikap. Magsimula sa pamamagitan ng pagtingin sa katarungan sa klima at kung ano ang maaari mong gawin upang suportahan ang mga komunidad na kulang sa pamumuhunan sa kasaysayan—mula sa matinding lagay ng panahon hanggang sa polusyon sa hangin, kadalasan sila ang mga taong nasa frontline ng mga epekto sa klima.
Naniniwala ako na ang matamis na lugar para sa pagkakawanggawa ay ang magbigay ng nababaluktot na dolyar na kailangan para makipagsapalaran at sumubok ng bago. Ito ay isang napakahalagang papel na dapat nating gampanan sa mga pag-uusap tungkol sa klima, kung anong mga lever ang maaari nating i-activate, at kung anong mga partnership ang maaari nating iangat sa mga sektor. Makipag-ugnayan sa amin sa McKnight at ipaalam sa amin kung paano kami makakatulong sa iyo sa iyong mga pagsisikap!
