Ang mga taong nainteresado ng sobra ng artist na nakasentro sa artist creative placemaking madalas na tanungin ako ng mga aktibidad, "Ano ang nasa tubig sa Minnesota?" At may magandang dahilan: Ang isang magulo ng talakayan (sa mga artikulo, mga post sa blog, mga piraso ng opinyon, at sa mga kumperensya) at pag-unlad ng brick-and-mortar (sa mga lansangan, mga kapitbahayan , at buhay ng mga aktwal na Minnesotans), ang lahat ng umiikot mula sa gitnang konsepto ng creative placemaking, ay lumubog sa mga larangan ng sining at komunidad ng Minnesota.
E ano ngayon ay sa tubig sa paligid dito?
Ang termino na creative placemaking ay pumasok sa leksikon ng mga inihalal na opisyal, mga komersyal na developer, mga may-ari ng negosyo, mga kamara ng commerce, at mga hindi namumunong mga pinuno na higit sa pag-unlad ng sining at komunidad. Ang kahulugan ay ginawa at muling ginawa. Ang blueprint para sa matagumpay na pagpapatupad ay iginuhit at muling inilalarawan. Ann Markusen at Anne Gadwa's landmark 2010 study, Creative Placemaking, nagbigay ng isang kahulugan na nagsasangkot ng mga kasosyo sa cross-sector na estratehikong humuhubog sa mga lugar sa paligid ng sining at kultura, "nagdala [ng magkakaibang magkakasamang tao] upang ipagdiwang, pukawin, at maging inspirado."
Sa madaling sabi, ang creative placemaking ay nagtatag ng malakas, pakikipagtulungan ng cross-sector na pinag-aralan sa sining at kultura, ng mga tao at para sa mga tao, upang ipagdiwang ang buhay ng isang lugar. At samantalang ang aspeto ng cross-sector ay hindi mahalaga na mahalaga, isang mahalagang kadahilanan para sa tagumpay, sa palagay ko, na ang mga organisasyon ng sining at artist ay itinuturing bilang nangungunang o katumbas na kasosyo sa malawak na halo. Mahalaga para sa larangan ng sining na magkaroon ng mga mananaliksik bilang nakaranas, nag-isip, at may sapat na kaalaman Markusen at Gadwa - bawat isa ay may kani-kanilang mahahabang kasaysayan na nagtatrabaho sa mga artista - upang matugunan ang mga phenomena ng creative placemaking. Matapos ang kanilang ulat, sa isang mabilis na pagsabog upang ma-parse ang kapana-panabik at kumplikadong konsepto na iniharap, maraming mga tersiyaryo na talakayan na nakasentro sa ideya ng "paggamit ng mga sining" upang makagawa ng isang lugar na mas buhay na buhay - bagaman ang konsepto na iyon ay walang anyo sa ulat mismo. (Kinikilala ko na sensitibo ako sa inaasam-asam ng "paggamit" na mga artista, bahagyang dahil ang ating kultura ay hindi isinasaalang-alang ang mga sining bilang mahalaga tulad ng iba pang mga propesyonal na pagsisikap; ang aking pagiging sensitibo sa kabila, "gamit" sa kontekstong ito ay binabalewala ang isang mahalagang punto na ang gawaing ito ay mas matagumpay kapag ang mga artist ay nakikibahagi mula sa simula, hindi naka-plug in pagkatapos ng katotohanan.) Na ang mga artista at mga organisasyon ng kultura at kultura ay pangunahing sa pagpaplano at pag-unlad ng komunidad ay ang ideya na nagbibigay-lakas sa paglikha ng malikhain. Kung hindi man, ito ay "placemaking" lamang.
Hindi coincidentally, na ang parehong parehong mga fuels ng salpok ArtPlace America, na ang portfolio ng grantee ay isang tunay na rogues gallery ng mga creative lider ng placemaking ng Minnesota na nakakakuha ng pambansang pansin: Artspace, Bedlam Theatre, Blue Ox, Intermedia Arts, Juxtaposition Arts, Lanesboro Arts, Katutubong Amerikano Development Community Institute, New London Arts Alliance, Pangea World Theatre, Pillsbury House + Theatre, Pampublikong Sining na Saint Paul, at Springboard para sa Sining. Dalawang mahahalagang obserbasyon tungkol sa mga organisasyong ito: Hindi sila naging malikhain na mga tagapanguna ng placemaking sa paglipas ng gabi (sila ay naging sa mga ito sa loob ng mga dekada), at inilalagay nila ang mga artist nang husto at buong kapurihan sa gitna ng kanilang gawain.
Hindi ako makapagsalita para sa mga organisasyong ito, ngunit maaari kong magbigay ng isang sulyap sa mga pinagmulan ng pagsasanay ni McKnight ng pagsuporta sa creative na nakasentro na creative placemaking, sa pamamagitan ng pagtingin nang maikli sa nakalipas na tatlong dekada ng aming gawain. Ang 1980s. Noong 1980, kinikilala na ang suporta para sa indibidwal na mga artist ay napakahalaga para sa isang mayaman at makabagong mga komunidad ng sining, ang aming board instituted ang McKnight Artist Fellowships Program. Bawat taon mula noong, dose-dosenang mga artist sa maraming disiplina ay nakakatanggap ng isang pakikisama na $ 25,000. (Sa panahong ito ay may dalawang iba pang pundasyon ng MN na sumusuporta sa mga fellowship ng artist: Bush at Jerome.) Ang stream ng pagpopondo na ito ay naging masaganang artistikong lupa. Ang isang pangunahing desisyon ay ang pangangasiwa ng mga fellowship sa loob ng mga organisasyon ng serbisyo ng artist o mga samahan ng komunidad - na tumutulong na sang-ayunan ang mga organisasyong ito habang binuo nila. Ito ay isang desisyon na nakatali nang direkta sa paniniwala ng founder na si William McKnight na, sa kabuuan ng mga larangan at sektor, ang pinakamatalinong tao na pinakamalapit sa gawain ay nasa pinakamainam na posisyon upang mapangalagaan ito. Ngayon, ang Minnesota ay tahanan ng higit pang mga organisasyon ng serbisyo ng artist kaysa sa anumang ibang estado.
Ang 1990s. Pagkatapos, noong dekada 1990, ang pagkakakilanlan ng programa ng sining ng McKnight ay naging mas malakas na pokus sa pamamagitan ng uri ng mga gawad na ginagawa nito. Marami ang sinusuportahan ng pangitain ng isang indibidwal na artist para sa isang kumpanya ng sayaw, o isang gallery, o isang retreat center. (Noong 1991, si Neal Cuthbert ay sumali sa pundasyon bilang tagapangasiwa ng programang pang-sining. Inilarawan niya ang programa bilang "pagpopondo ng sining na may isang lens sa pag-unlad ng komunidad.") Sa panahong ito ipinakita ng Artspace ang kanilang di-nagtutubong pangitain na hindi lamang bumubuo ng pabahay ng artist kundi ginagarantiyahan mananatili itong pabahay ng artist nang permanente. Ang McKnight ay madalas na ang unang magbigay ng pangkalahatang suporta sa pagpapatakbo sa mga makabagong organisasyon na tulad nito. Wala silang ginagampanan sa paggawa ng sining ng ekolohiya ng Minnesota na may buhay na buhay, madaling pakisamahan, pantay, at may iba't ibang ekonomiya (mga deskriptor na karaniwan nang nakikipag-usap sa malikhaing placemaking).
Ang 2000s. Habang sinusuportahan ang artistikong pangitain sa pamamagitan ng pangkalahatang suporta sa operasyon ay hindi nag-iisa ang pagkakaroon ng malikhaing placemaking, nagbibigay ito ng matibay na batayan kung saan ang mga organisasyon ay maaaring magsimulang magtayo ng pangmatagalang pagpapanatili at epekto. Ang ilang mga halimbawa ng kung ano ang suporta ng McKnight ay nakatulong upang magawa:
- Intermedia Arts ' Creative Citymaking, isang artipisyal na inisyatiba na inisyatiba na nagtatampok ng mga kawani sa mga departamento ng Lunsod ng Minneapolis na may mga karanasan sa mga artista sa komunidad
- Springboard para sa Mga Sining ' Mag-iral, isang kinikilalang inisyatibo na inaprubahan ng bansa na pinasimunuan sa kahabaan ng bagong binuo na light rail transit line sa St. Paul
- Pillsbury House + Theatre's pag-embed ng mga gawain ng tunay na sining sa lahat ng aspeto ng isang bahay ng pag-areglo ng komunidad
- Lanesboro Arts na humahantong sa paraan upang ibahin ang anyo ang buong bayan ng Lanesboro sa isang campus ng sining, na ginagawa itong isang pambansang lider sa mga rural creative placemaker
Naging director ako ng programang pangalawang programa ng McKnight noong 2007, at mula pa nang ako ay may pananagutan na magtayo sa artist-centric legacy ng Foundation. Tulad ng ipinahayag sa aming kamakailan-lamang na binagong layunin ng programa - na nagsasaad na "Minnesota ay umunlad kapag ang mga artist nito ay umunlad" - naniniwala kami na ang mga artista ay mahalaga sa isang malusog at masiglang komunidad. Ang aming pagpopondo ng sining ay hindi eksklusibo na nakatuon sa creative placemaking, ngunit kami ay nakatutok sa mga istruktura ng suporta para sa mga nagtatrabaho artist upang maging matagumpay sa kanilang mga pagsusumikap. Ang creative placemaking ay isang mahahalagang bahagi ng pagkarga ng istrakturang iyon. Ang mga artist ng Minnesota ay mga innovator, organizer, at mga pinuno, bilang kritikal sa kalidad ng buhay ng ating estado bilang mga propesyonal sa iba pang mga sektor. Naniniwala ako na ipapakita ng kasaysayan na noong 2011, nang sumali si McKnight bilang isa sa 14 na funder na sumali sa ArtPlace America, isa pang evolutionary turning point sa aming legacy ng suporta para sa mga artist. (Ang mga kasosyo sa programa ng Kasosyo sa McKnight's Programa ng Rehiyon at Komunidad sa ganitong pamumuhunan.)
Kaya, may sagot ba ako sa orihinal na tanong, "Ano ang nasa tubig?" Hindi talaga. Ang aming tubig ay tumakbo nang malalim sa Minnesota - nagsisimula ang Mississippi dito - ngunit medyo sigurado ako na walang anumang mahiko sa loob nito. Ang tanong ay dapat na, "Ano ang natutunan natin?" Sa lahat ng malabong at buzz ng creative placemaking, kailangan naming bigyang pansin ang mahabang laro at ang malaking larawan. Hindi ito mangyayari sa isang gabi at hindi ito mangyayari nang walang patuloy na suporta. Sa McKnight, ang aming sagot sa tanong na "Ano ang natutunan namin?" Ay patuloy na pagkakaiba sa parehong simple ngunit makapangyarihang tema na nakilala ng aming board at nakatuon sa kanilang sarili noong nilikha nila ang programa ng fellowship sa '80s, at kung ano ang nagpapakita ng Artplace America sa kanilang pag-iisip sa trabaho: ang mga artista ay mahalaga sa buhay at pag-unlad ng komunidad.
